DE GESCHIEDENIS VAN REIKI

De geschiedenis van Reiki begint met Mikao Usui, een Japanse boeddhistische monnik die aan het einde van de 19e eeuw leefde. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne Reiki-beoefening. Usui ontwikkelde Reiki na een spirituele zoektocht waarbij hij de principes van heling wilde begrijpen. Volgens de overlevering ontving hij in 1922 een plotselinge spirituele verlichting tijdens een meditatieve ervaring op de berg Kurama in Japan, waarbij hij de universele levensenergie konaliseerde. Hij ontwikkelde vervolgens de Usui Reiki-methode, die technieken omvat zoals handoplegging, symbolen en een inwijdingsproces om anderen in staat te stellen Reiki-energie door te geven.

Na de dood van Usui in 1926 werd zijn werk voortgezet door zijn studenten, waaronder Chujiro Hayashi en Hawayo Takata. Hayashi opende een Reiki-kliniek in Tokio en ontwikkelde het Usui-systeem verder. Takata bracht Reiki naar het Westen nadat ze in Japan was behandeld door Hayashi en later door hem was opgeleid. Ze begon Reiki te onderwijzen in de Verenigde Staten en Canada, waardoor het zich snel over de westerse wereld verspreidde.

Sindsdien heeft Reiki verschillende stromingen en varianten ontwikkeld, maar het blijft gebaseerd op het idee van het kanaliseren van universele levensenergie om genezing, ontspanning en welzijn te bevorderen. Het is uitgegroeid tot een populaire vorm van alternatieve geneeskunde over de hele wereld.